Machteloos
Machteloosheid is een gevoel dat iedereen die (bijna) in een burn-out zit of heeft gezeten zal herkennen. Het is een intens gevoel dat zorgt dat je niet kunt stoppen wanneer eigenlijk je hele wezen doorheeft dat wat je doet niet goed voor je is.
Voor mij was dit niet anders. Een intens gevoel van machteloosheid dat zorgde dat ik maar over mijn grenzen bleef gaan. Het kon nu eenmaal niet anders. Toch? Dit was precies hoe ik het voelde; ik moet gewoon door, het kan niet anders. En om die reden beslist je lichaam op den duur voor je dat het zo niet meer kan.
Avicii
De documentaire van Avicii maakte diepe indruk op me. Ik bekeek hem een week voor zijn overlijden, toen ik zelf nog aan het herstellen was van mijn burn-out. Het intens beklemmende gevoel van controle over je eigen leven kwijt zijn, kwam diep bij me binnen. Bij een ander zien wat je zelf zo ervaren hebt, maakte veel bij mij los. Dit was precies wat ik gevoeld had in die maanden voor mijn uitvallen. Ik moest door; ik had geen keuze en geen controle. Alsof de macht over mezelf niet meer bij mezelf lag. Rejection sensitivity (gevoeligheid voor afwijzing) speelde voor mij hierin een grote rol. De angst voor afwijzing was zo groot dat ik de macht over mezelf uit handen had gegeven. Ik leefde in dienst van anderen. Had geen idee meer wie ik zelf was, welke behoeftes ik had of welke grenzen.
Kracht zoeken
Het gekke is dat toen ik uitviel en eigenlijk niks meer kon, er tegelijkertijd een oerkracht in me naar boven kwam die zorgde dat ik voor mezelf ging opkomen. Heel tegenstrijdig. Maar doordat ik zo diep onderuit ging, werd ik gedwongen om naar binnen te kijken. De pauzeknop lijkt ingedrukt te worden, en daar op de bank onder mijn dekentje, leek het alsof er ineens schellen van mijn ogen vielen en ik zonder rejection sensitivity filter naar mijn leven kon kijken. Wat ik zag maakte me niet blij. Alle vertrouwen in mezelf was ik kwijt geraakt. Ik twijfelde aan alles; zag vooral wat ik niet kon of niet had. Het niet universitair geschoold zijn was voor mij hierin lange tijd een punt van onzekerheid en schaamte. De bedrijfsarts zei het zo mooi tegen mij tijdens mijn eerste bezoek: : “Saskia, jouw hele leven was een grote leerschool om mensen te kunnen helpen. Jij hebt zoveel meegemaakt en ook weer overkomen dat jij alleen maar contact hoeft te maken met je hart om echt contact met mensen te kunnen maken. Vertrouw op jezelf”. Ik hoef jullie niet uit te leggen hoe dit binnen kwam bij mij. Het hielp me bij de keuze om mijn studie te stoppen en te gaan vertrouwen op wat ik te bieden heb. Ik ben geen wetenschapper en waarschijnlijk zal ik dit ook nooit worden. Dit maakt mij niet meer of minder, het maakt mij enkel geen wetenschapper. Dit heb ik niet alleen geaccepteerd maar voluit omarmd. Ik wilde namelijk juist mijn hoofd met mijn hart verbinden en niet meer enkel vanuit hoofd, kennis en denken leven.
Van onmacht naar kracht
Ik ben me gaan verdiepen in het leren verbinden met mijn hart.
Ik verslond de boeken van Eckhart Tolle. Steeds werd het me een beetje duidelijker dat het leven zoveel meer is dan ons hoofd en ons denken. Ik leerde over het ego, over de keuzes die gemaakt worden vanuit ego en hierdoor kon ik leren vergeven. In de stilte hoor je het meest. Leren om in die stilte te verblijven en contact te maken met mezelf heeft me geleerd wie ik ben. Niet wat ik kan of welke diploma’s of andere dingen mij definiëren, maar wie ik echt ben. Wat mij mij maakt is mijn hart. Ik kan vanuit mijn hart verbinden met andere mensen en hen echt zien. Dit kan ik koppelen aan mijn theoretische kennis, praktijkervaring en levenservaring. Dat maakt mij de coach die ik ben. Mijn onmacht (mijn jeugd, mijn moeizame weg door scholen, mijn eeuwige leerhonger die nooit op school gestild werd, mijn weg langs vele banen) werd zo mijn kracht. Ik zal nooit iedereens cup of tea zijn en dat mag. Ik heb namelijk mijn rejection sensitivity kunnen loslaten. Ik heb haar niet meer nodig. Ik begrijp dat zij er was om mij te beschermen. Maar het werd een harnas dat zijn doel voorbij schoot.
Een kado om door te geven
De lessen die ik geleerd heb in mijn leven door alles wat ik overwonnen heb, zijn lessen die ik door kan geven. Het voelt alsof ik een kado heb gekregen, waarvan het de bedoeling is dat ik het doorgeef. Ik gun iedereen een leven zonder rejection sensitivity. Ik gun iedereen dat hij of zij zichzelf niet alleen echt leert kennen, maar vooral ook voluit durft te omarmen. Precies zoals het in bovenstaande quote beschreven staat:
accepteer alles van jezelf- ik bedoel alles. Jij bent jij, dat is het begin en het eind. Geen verontschuldigingen en geen spijt.
Henry A.Kissinger
Dit is de reden dat ik doe wat ik doe: ik wil anderen helpen om zichzelf te leren kennen en voluit van zichzelf te durven houden. Leren leven vanuit je hart is dan ook mijn slogan geworden. Volwassene of kind; iedereen verdient dit. Hiervoor koppel ik hoofd, hart en handen. Inzicht vergroten om te begrijpen en dan leren bij jezelf naar binnen te gaan om het los te durven gaan laten. De tools aanreiken om dit ook echt te gaan doen in je leven, want verandering komt pas wanneer je uit je hoofd gaat en ook echt gaat doen. Het is prachtig om te zien dat mensen steeds een beetje meer van zichzelf gaan begrijpen en dan steeds een beetje meer van zichzelf durven te gaan houden. Dat is het mooiste kado dat er is. En dat mag ik mijn werk noemen. Mijn leven heeft me hier gebracht en ik ga genieten met volle teugen van alles dat het nog op mijn pad brengt. Kom maar op met die levenservaringen!
